Al jaren speelt gitarist Martijn met het idee om een gitaar te maken uit Utrechts stadshout. In het najaar van 2020 besluit hij zijn idee werkelijkheid te maken. Hier lees je het verhaal van zijn unieke gitaar.
Het is 6 november 2020 als ik op de fiets stap naar Tafelboom. Zij maken unieke producten met hout van bomen die in de stad Utrecht gerooid zijn omdat ze een gevaar opleveren, in de weg staan of ziek zijn.
Na een zoektocht tussen de planken met Egbert van Tafelboom, ga ik naar huis met een mooie plank van boom nummer 170: een Ulmus x hollandica oftewel Hollandse bastaard iep. Deze boomsoort is zeer gevoelig voor de iepenziekte. ‘Mijn’ iep stond op de Asselijnstraat en is ook gekapt wegens iepenziekte.
Egbert brengt me in contact met Freek Hofste van Vestige Guitars. Ik blijk dus lang niet de eerste te zijn met de wens voor een gitaar met een Utregs verhaal . Freek bouwt al een tijdje gitaren van Utrechts stadshout en dat doet hij heel toepasselijk in een mooi stukkie werelderfgoed, in een van de werfkelders tegenover kafé België.
Op Freeks site valt mijn oog direct op de body van de MK4 uit Freeks machinekamer-serie.
Na wat heen en weer gebel en ge-app, komen we eruit. Deze body shape, maar dan met Stratocaster ‘vulling’: drie enkelspoels elementen (single coils). Wel heb ik een hekel aan whammy bars (zo’n jengelstok) dus wordt het een zogenoemde hardtail. Freek maakt een ontwerp.
Hoewel ik de slagplaat tof van vorm vind, vind ik dat het hout de hoofdrol moet blijven spelen. Freek gaat dan ook z’n best doen om te zorgen dat de elementen zonder slagplaat afgemonteerd kunnen worden. Ik ga langs in z’n atelier en samen kijken we naar hoe het ontwerp samenvalt met de tekening in het hout.
Het is niet heel goed te zien, maar de tekening volgt vrijwel precies de kromming van de swoosh in het hout en loopt dan in de punt weg. Dat belooft wat!
Freek zet de zaag en de frees in de bastaard iep.
Als de buitenste vorm en de halspocket gemaakt zijn, is het tijd om de contouren van de body verder te bewerken en de gaten voor de elementen in te frezen.
Hardware mag er op, zoals de brug, de switch en de potmeters. De uitsparing voor de elektronica blijkt aan de krappe kant voor de gigantische Fender 5-way switch. Gelukkig brengen creatief metaalbuigen en printplaatschuren soelaas.
Even kijken hoeveel de baby weegt (lekker licht is ie!) en dan beetje rondhangen totdat ik hem mag komen halen. Hem? Of is het een zij?
Je leest het goed. Ik zet de lasersnijder in mijn mooie nieuwe gitaarbody! Jesse Nortier helpt me ermee. Hij runt Jordgubb, alweer zo’n tof Utregs initiatief op het snijvlak van kunst en ambachtelijk ontwerp (lasersnijden is voorlopig nog geen ambacht te noemen).
Goed dat het project trouwens uitliep, want intussen hebben we de look & feel van onze band onderhanden genomen met art director Martijn de Groot. De avond voor mijn afspraak om het logo van TIMBR in de gitaar te laten laseren, stuurde hij me het ontwerp.
Enfin, Freek had een stuk iep bewaard om op proef te kunnen laseren.
Spannend moment hoor! De test gaat prima, we besluiten net wat dieper te laseren. Daar gaat ie dan. Dit keer voor ’t echie…
Het resultaat… mag er wezen. Maar pas na een schuurbeurt wordt het echt goed zichtbaar.
Nu kan de gitaar afgewerkt worden. Eindelijk een karweitje dat ik zelf kan 😉
Vervolgens zetten we de plank op z’n Brabants in d’n ollie.
Leermoment: ook al bestel je vóór de Brexit, maar krijg je je product daarna pas binnen, gooit de douane rustig een paar tientjes bovenop je flesje olie uit Engeland. Binnen 6 maanden uitspraak van het bezwaar dat ik heb ingediend.
Oliën: wat.een.verschil.
In de olie…
…en in de was.
Elementen erin. Brug erop. Potmeters erin. Schakelaar erin. Solderen. Snaren erop. Afstellen.
Hij is af. De Dutch Bastard Elmcaster. Blij en trots op dit mooie Utregse stuk werk. Behalve de looks speelt deze gitaar ook nog eens heerlijk. Topper!
© 2023 TIMBЯ. All rights reserved. Click here for our Terms & conditions / Privacy policy.